malayo pa ang umaga

drama:princess>
ang bawat pagsikat ng araw ay nasa puso. hawiin ang itim na ulap at salubungin ang liwanag. marikit na tala ang siyang gagabay. karimla'y magwawakas pagsapit ng bukas.

ang kadiliman ng gabi ay hindi na maipapawi sa pusong nakalimot na sa kariktan ng sumisikat na araw... pusong nilisan na ng talang nagsilbing gabay, pusong namamanhid na at napapagod nang magmahal.

as i was writing this,
a rey valera song,
a song from the past, a song from childhood,
kept tugging at the edges of my consciousness,
demanding attention,
whispering release:

malayo pa ang umaga,
kahit sa dilim naghihintay pa rin
umaasang bukas ay may liwanang
sa aking buhay umaga ko'y aking hinihintay.

sadya kayang ang buhay sa mundo
ay kay pait, walang kasing lupit
kailan kaya ako'y 'di na luluha?
at ang aking pangarap
ay unti-unting matutupad.

malayo pa ang umaga, 'di matanaw ang pag-asa
hanggang kailan matitiis ang paghihirap ko?
at sa dilim hinahanap
ang pag-asa na walang landas
kailan ba darating ang bukas para sa'kin?
malayo pa ang umaga.

(epiphany 28feb08)